6,7,8 februari

We zijn op mijn verjaardag vertrokken. Die verliep nu voorbereid en ik wist wat er allemaal ging gebeuren. Dat was vorig jaar wel anders toen er een surprise party voor mij was in Lalsot met alle Indiase vrienden. Dat vergeet ik nooit meer! We zijn met de bus nar de stad gegaan en ik was in de veronderstelling dat we een rechtstreekse trein naar Schiphol hadden. Jacob dacht dat ook maar helaas een vergissing. We dachten ook allebei dat we eerst naar Frankfurt zouden vliegen maar later zagen we weer dat we eerst naar München zouden gaan. Ik had in mijn hoofd dat we om half 12 zouden vliegen maar dat wist Jacob weer nee het was half 1, gewoon lekker uitslapen en rustig ontbijten.
We zijn dus in de avond op en neer geweest naar Schiphol om wat te gaan eten. Een heerlijke wokmaaltijd en op tijd terug naar het hotel want we wilden nog een documentaire zien over de aardbevingen.
Toen wij terug keerde vanaf het vliegveld stond er een blinde dame met begeleide hond te wachten op de shuttle bus naar een hotel. Maar ja hoe kom je er achter welke bus je dan moet hebben. Het regende behoorlijk en de man van onze bus ging zich om deze mevrouw bekommeren. Hij riep ook nog de hulp in van een andere chauffeur, want ze bleek er al ruim een half uur te staan dus ze had al een bus gemist. Ja dat is dan denk ik maar weer de Europese cultuur! Men laat zo’n dame staan en andere toeristen kijken er ook niet naar om. Natuurlijk op tijd in slaap gevallen want wat wil je als je maar gewoon op bed ligt.

De volgende morgen zat ik te ontbijten tussen alleen maar mannen, het was meer een zakenhotel. Op naar Schiphol om de boel te gaan inladen, wat allemaal vlot verliep. Toen we nog een peuk wilden gaan roken zagen we een collega van Jacob lopen die ook iemand weg bracht. Jacob zei gelijk snel doorlopen want dat is zo’n kwakkerd. Tijdens onze bakkie leut mijn zusje nog gebeld, die dacht dat we al in het vliegtuig zaten (half 12), dus nog maar een keer afscheid genomen. De vlucht verliep wat onstuimig want er stond een behoorlijke wind, niet dat dat zo prettig is maar we zijn wel wat gewend. De laatste krant gelezen en we waren op tijd in München. Jeetje wat was het daar rustig. We hadden gehoord dat het vliegtuig vol zou zitten maar waar moeten deze mensen dan allemaal vandaan komen. Maar ja we hadden 5 uur de tijd om daar rond te lopen en ja hoor om 19 uur toen we moesten inchecken zat de boel vol. Weer lekker tussen Indiërs. We hadden al een stuk gevlogen en nu hoefde we nog maar 6.30 uur te gaan. Dat scheelt een slok op een borrel. We hadden tijdens de boeking van de vluchten niet kunnen aangeven dat we vegetarisch eten wilden. De tweede vlucht was dat geen probleem maar de eerste wel.

Om 6.45 zetten we voet op Indiase bodem, welcome home for me! De herinneringen van vorig jaar kwamen weer naar boven toen we op de plek kwamen waar we vorig jaar een hele tijd hebben moeten zitten op onze transfer. Maar eerst een peukje en toen op door de migratie dienst. Dat verliep ook vlotjes en ja hoor onze bagage was er ook. We hadden het plan al om op het vliegveld te gaan pinnen zodat we de komende tijd dat niet meer hoefden te doen. Dat lukte maar niet zoveel als we wilden dus we gaan vandaag maar even naar het centrum om dat alsnog een keer te gaan doen. We weten hoe het allemaal werkt dus een taxi gaan regelen. We merkten allebei dat we heel relaxed waren, toch uitgerust en ondanks dat ik maar even geslapen heb ging het allemaal goed. Bij het afrekenen is er door de persoon wel even weer een truc uitgevoerd zodat Jacob 100 roepie te veel heeft betaald. Ach het gaat om 1,10 euro, waar hebben we het over maar je moet zo oppassen. Buiten aangekomen dan komen ze weer allemaal op je af terwijl je al een taxi plek hebt. Je krijgt een nummer door en daar wacht je dan op de taxi die al betaald is. Ga je met een ander mee dan moet je weer opnieuw betalen. Hup het busje in en de naam van het hotel gegeven wat als het goed is hier maar 5 minuten vandaan ligt. Maar ja je zou denken dat ze hier net zoals in Amsterdam de weg wel weten maar ho maar. Hij moest weer gaan vragen waar en hoe en ik maar zeggen ÿou bring us to the hotel”! We zagen allebei de bui alweer hangen. Maar op een gegeven moment zagen we het bord van het hotel. We hadden vooraf een mail van het hotel gekregen dat we niet bij the INN moesten zijn want dat was niet goed. Nou toen we aankwamen wisten we dat we goed zaten maar het zag er niet echt uit terwijl het een drie sterren hotel moet zijn. Ja dat zal wel vele jaren geleden zijn. We waren natuurlijk heel erg vroeg en normaal gesproken kun je dan nog geen kamer krijgen. Maar toen hij hoorde dat we morgenvroeg weer om 6.30 opgehaald werden zou hij ervoor zorgen dat de kamer klaar gemaakt werd. We konden vanmorgen het ontbijt wel nuttigen omdat we dat morgenvroeg dus niet halen. Ach we weten al dat we morgenvroeg wel ontbijt gaan krijgen met andere vrijwilligers die opgehaald worden vanaf het vliegveld.
Het ontbijt was wel goed en de kamer was klaar. Normaal gesproken gaan we dan altijd even slapen maar allebei voelde we ons goed. Ik kan wel eens staan te tollen op mijn benen en dan weet ik dat ik moet gaan liggen maar dat was nu helemaal niet zo. We hebben twee keer buiten het hotel gestaan om een peuk te roken en wat hadden we weer een bekijks zoals altijd maar ja wie kijkt er nou naar wie. De bedelaars heb je ook alweer er gelijk bij. Na een paar waarschuwingen dropen ze toch af. We hebben gevraagd of de metro hier vlak bij was waar we mee naar het centrum konden. Vorig jaar was die nog niet klaar. Ja hoor rechtsaf naar de stoplichten en dan links af ca 10 minutenlopen. We twijfelden even omdat we geen stoplichten hadden gezien maar na nog een keer vragen klopte het wel. In de verte zagen we het al een gloednieuw gebouw. Je kunt nu vanaf het vliegveld eigenlijk heel makkelijk in het centrum komen. Je moet wel een keer overstappen, maar dat gaat toch beter dan met de taxi. Als je hier voor het eerst komt zul dat niet gauw doen, wie weet hoe wij het de volgende keer gaan doen? Wat zag het er mooi en nieuw uit en helemaal niet druk. Het is voor Indiase begrippen ook duur, met zijn tweetjes 2,60 retour. Het eerste stuk was het nog ondergronds en dan heeft hij er een flink tempo in. Boven de grond dan gaat hij langzamer. Je ziet dan tenminste wat van de chaos die wij gewend zijn. We moesten bij het eindpunt New Delhi uitstappen en dan over op de gewone metro. Ja en daar was het me toch druk, we moesten weer opnieuw een token kopen en je staat met z’n allen in de rij en ze kijken ons maar aan wat doen die lui hier en wat zien ze er toch raar uit. Je hebt dan je kaartje en kom dan maar op de plek waar je weer door de fouilleer heen moet mannen en vrouwen gescheiden en de bagage door de scan heen. Wel natuurlijk oppassen want dat gaat weer erg vlug. En ja hoor het was me toch druk in de metro, wat mooi is dat ze wel weten hoe je in de rij moet staan en daar moet ik wel weer even aan denken want ik kruip zo graag voor. Ben bang dat ik er niet meer bij pas en dan moet Jacob natuurlijk ook nog mee! Die doet het gewoon rustig aan. We gingen naar Rajvi Chock de plek voor de rijke Indiërs en toeristen en het is zaterdag dus velen zijn vrij. Je loopt daar rond en natuurlijk wordt je weer gelijk aangesproken maar dat negeren we maar gewoon want ze willen je gewoon naar hun shop krijgen. We zagen een airtel winkel voor telefoons. Maar even gaan vragen hoe het met mijn kaart zit. Ja die verloopt nadat je er 90 dagen geen gebruik meer van gemaakt hebt. Ja dat ding heeft geen bereik meer in Nederland. De knaap die legde ons uit waar we naar toe moesten voor een nieuwe kaart. Snap jij het snap ik het. Hij kreeg wel door dat het ons niet zou lukken dus we moesten even wachten en hij ging met ons mee. Nog even een kopie van het paspoort maken, een pasfoto had ik wel dus dat was niet meer nodig. Allerlei gegevens invullen en we kregen een nieuw nummer. Vanavond moeten we rond 22 uur een nummer bellen en dan vraagt men nog wat gegevens waarna het als het goed is het nummer geactiveerd is. We moeten dus wel wakker blijven tot die tijd. Op naar een lekker bakkie leut, we weten dat hij in de tweede ring ligt maar waar. Ja hoor gevonden en later zagen we ook nog een Starbucks waar we een tijdje gezeten hebben. Ik noemde mijn naam maar dat was te moeilijk dan maar weer Coco en dat werd later Colo, ach het beestje moet een naam hebben. Het was er erg druk en volgens ons was hij pas open. Op een gegeven moment zei ik iets tegen Jacob en ik zag nog net dat zijn ogen dicht gingen. Later toen ik weer keek lag hij even te dutten. Tegenover ons ging een echtpaar met hun dochter zitten. Je kon duidelijk zien dat hij het maar niets vond, hij keek naar de rekening en zal wel gedacht hebben moet ik hier nu een paar uur voor werken. Eenmaal weer buiten even met elkaar gesproken wat we zouden gaan doen. Het is Delhi en niet onze stad. We werden ook moe dus maar besloten terug te gaan om toch maar even een tukje te gaan doen en daarna een warme douche, wie weet hoelang het gaat duren voordat we die weer krijgen. Lopend vanaf de metro naar het hotel hadden we een wel erg standvastige jonge bedelaar naast ons lopen. Hij was niet van plan het op te geven totdat een Indiër ons te hulp schoot en we rustig verder konden lopen. Ik heb lekker even een uurtje geslapen en voelde me daarna weer top. Beneden bij de lobby gezeten om alvast met het dagboek te beginnen en wifi via de telefoon. Het was een drukte op straat want men vertelde dat het trouw maand is. Nu maar hopen dat we die in Rajasthan ook veel gaan meemaken. We hebben in het hotel gegeten dat wel smaakte en het jongetje bleef in de buurt zo gauw we stopten met eten vroeg hij of de rekening kon komen, geen probleem we zijn weer in India het is geen gezelligheid. Nog 1 nachtje in deze klote stad en morgen weer naar het platte land. Als het goed is worden we tussen 6 en half 7 opgehaald. We zien het wel.