19 februari

Oh oh wat heb ik gisteren toch gedaan. Gisteravond kreeg ik last van mijn rug en toen ik naar bed ging wist ik niet hoe ik moest gaan liggen. Vanmorgen dus stijf opgestaan en bij veel bewegingen die ik doe heb ik last. Het zit nu hoger in de rug in de buurt van een zwevende rib. Ik heb vanmorgen dus maar een ibruphen ingenomen en ik zal op school dus maar blijven staan en niet op mijn hurken moeten gaan. We zien wel hoe het gaat. Jacob voelt zich wel goed maar is weer verkouden en heeft keelpijn, de snottebellen in India hebben hem altijd te pakken. Hem dus maar een strepsel gegeven. We hadden weer pannenkoek bij het ontbijt ik denk als ik thuis kom het eerste jaar geen pannenkoek meer hoef. Jacob zei al uit te kijken naar het weekend dat we eens wat anders te eten krijgen. Het valt ons op dat er ook een bepaald patroon is bijvoorbeeld gisteravond was er aardappelpuree en vandaag hadden ze gefrituurde ballen waarin de aardappelpuree verwerkt was. Twee keer per week is er kip en als dat niet op is, want de familie eet geen vlees, dan is er de volgende dag bij de lunch weer kip. Het smaakt allemaal heerlijk maar weinig tot geen variatie. De tuk tuk waren er en dan maar rustig erin gaan zitten en hopen dat ze een beetje rustig over de hobbels gaan. Nou deze morgen niet het leek wel een race tussen twee tuk tuks. Jacob en ik zijn de kinderen weer gaan ophalen en Jacob werd op een gegeven moment terug geroepen door een man, die wilde zijn vriend even aan hem voorstellen. De man die trouwens voor de school ligt, iedere ochtend, blijkt TBC te hebben. Hij krijgt wel wat medicatie, genoeg zon maar zou eigenlijk goed moeten eten en dat scheelt er dus aan. De kinderen komen maar vaak te laat gewoon aanschuiven. Aron had weer opmerkingen over het haar van een paar jongeren. Hij ging op een gegeven moment een schaar erbij halen. 1 Van de oudere jongens die er wel iedere dag is liep hard weg. Nou dat zouden wij ook doen. We vonden het geen goed idee van hem, gelukkig ging hij niet knippen. De jongen kwam gelukkig wel terug want hij wil heel graag naar school. De eerste twee dagen waren er meer oudere jongens maar nadat hij over het haar knippen begon sinds dien zijn zij niet meer geweest. Er waren twee jongens die hadden aangegeven dat ze hoofdpijn hadden en de ander ging met zijn oma naar Delhi. Ze kregen dus toestemming om te gaan maar iets later waren ze weer terug. De grotere kinderen die binnen les krijgen zien er schoon uit en zitten dus in een hogere klas. Die zijn al een heel stuk op weg naar een overheidsschooltje. We zijn maar begonnen en iets daarna heb ik aan Ram Singh gevraagd of hij wilde helpen met het uitzoeken van de studentenkaarten. We hebben nu 40 formulieren met een foto erop van een kind en zoek die maar weer op uit de klas en dan moet de naam, leeftijd, naam van vader en moeder, aantal broer en zussen ingevuld worden. We hebben alle foto’s doorgenomen en misschien de helft was maar aanwezig en er waren volgens mij weer 10 andere kinderen bijgekomen dus ik kon weer wat foto’s erbij maken. De kinderen werden 1 voor 1 naar voren gehaald en ik moest dan schatten hoe oud ze waren want zelf weten ze het niet. We hadden er een aantal gehad en toen hebben we de foto’s er nog een keer bij gepakt van de camera om te kijken of we er nog een paar herkenden maar nee! Ik ben hier de hele lestijd mee bezig geweest. Jacob heeft ondertussen van een paar kinderen het niveau opgeschreven op een kladje zodat we dat later op de studentenkaart kunnen bijschrijven. We hopen op het eind van de week het klaar te hebben maar ik weet het nog niet want niet alle kinderen zijn er steeds. Een paar kinderen van ons zaten ook weer bij een andere klas. Het is toch wat. Voor dat we het in de gaten hadden zat de tijd er al weer op. Ik ben binnen gaan staan om naar het naaien te gaan kijken maar dat bleek maar alleen het 1ste uur te zijn. Oh ja voordat we helemaal met de school gaan beginnen starten we met the good morning song die wij kennen vanuit Lalsot, met de gebaren erbij. Simpel en het lijkt op the good bye song dus voor de kinderen niet zo moeilijk. Terug op het kamp heb ik een andere pil ingenomen want de rug blijft opspelen maar helaas kreeg ik daarna last van mijn maag, klote dat heb ik liever niet. Ik moet zeggen nu ik hier zit op mijn knieën heb ik haast geen als gelukkig even geen pijn. We waren vanmiddag van plan om onze jassen te gaan wassen maar de zon was niet zo fel en het is iets minder warm. We hebben ze vanavond weer nodig dus we kijken morgen wel. We hebben wat gelanterfanterd en zijn op het einde van de dag nog gaan lopen. My is vanmiddag naar het ziekenhuis geweest om dat het nog niet goed gaat met haar longontsteking die ze een tijdje geleden had. Op de foto was te zien dat het meer was geworden dus even voor een paar dagen een lading medicatie meegekregen. De bouwvakkers zijn vanmiddag met Madan op stap geweest om spullen aan te schaffen. De jongens staan wel versteld van de spullen die ze gebruiken en het aantal stopcontacten die ze eigenlijk voor dat gebouw nodig hebben. Wij doen het met veel minder. Tijdens de maaltijd verontschuldigde Madan zich dat hij zo veel bezig is met het bouwproject en hij beloofde volgende week wat meer aandacht voor de anderen te hebben door workshops te geven en zo. We zullen het wel zien. We hebben aan hem gevraagd of het mogelijk is dat we volgende week een dag vrij kunnen nemen en dat we dan naar Ajay kunnen gaan. Dat was geen probleem en hij zal gaan informeren hoe duur de taxi dan is. Vanavond heeft Ram Singh een tijdje met ons zitten praten. Hij vroeg aan ons wat wij vonden van het kleine klasje met de twee vrijwilligers. Wij hebben gezegd dat ze niet veel doen en dat het geen speciaal klasje hoeft te zijn voor gehandicapte kinderen. Hij is van plan volgende week onze klas in tweeën te splitsen met hulp van hun en hun klasje zal gaan stoppen. Daar zullen de dames niet blij mee zijn, we zullen het wel zien. Hij loopt wel tegen het cultuurverschil aan en hij gaf ook aan dat hij de 1ste week het ook erg moeilijk heeft gehad omdat hij hier moest gaan beginnen met drie vrijwilligers met die ongecontroleerde kinderen. Nou dat lijkt ons ook een hele opgave geweest. We gaan zo maar weer eens naar boven waar Jacob mijn rug even zal gaan insmeren. We hebben het matras van onze bedden ook verwisseld, hij bleek een dikkere te hebben. Misschien staat hij morgen dan met rugpijn op. We wachten wel af!