20 februari

Ik heb heerlijk geslapen en wonder boven wonder gaat het heel goed met mijn rug. Gelukkig heeft Jacob geen last gekregen hij vertelde wel dat het wel een verschil is mijn zijn matras. Hij heeft wel wat voor mij over. Ik ben vannacht twee keer naar de wc geweest en daarna val ik gelijk weer in slaap. Onvoorstelbaar ik slaap hier steeds 9 uur! De water was weer warm gemaakt voor ons. Maar we hadden geluk en konden eerst een bakkie leut nemen. Het ontbijt smaakte wel weer, het is in ieder geval lekker dat de pannenkoek warm is. Voor mij mag de porrich wel weer een keer voorbij komen in de ochtend. Op school ging het ook wel weer oké. De mensen bij de flats beginnen gewend aan ons te raken. De hele kleine baby’s echter nog niet. Een oma gaf een kleintje aan mij op de arm maar die begon gelijk te huilen. Ach ik kan het mij ook wel voorstellen de mensen hier hebben pas sinds drie weken blanke mensen gezien. Voor die kleintjes is het natuurlijk erg schikken. Een moeder kwam vanmorgen haar kind naar school brengen. Een hele vooruitgang vind ik. Als wij kinderen aanspreken met chello schola dan nemen sommige ouders het over en we zien de kinderen vaak iets later verschijnen. Sommige meisjes zijn nog bezig de afwas te doen en zeggen dat ze daarna eraan komen. Aron was al bezig met het in lijn zetten van de kinderen. Het ochtend ritueel kon weer beginnen. Wat ik niet zo leuk vond was dat hij rond liep met een stok en daarmee aanwijzigingen gaf. Die stok kon wel achterwege blijven. Met een heel klein kindje ging hij wel heel erg lief mee om. De klassen konden weer opgesplitst worden en we konden aan de slag. We vonden het beter georganiseerd verlopen. Iedere klas moest in 1 lijn staan voordat ze naar de denkbeeldige klas mochten lopen. Ik ben maar eerst begonnen met de registratie. Het moeilijke is dat er van sommige namen wel meerdere kinderen zijn. Daarna zij Ram Singh en ik weer begonnen kinderen te zoeken bij de foto’s. Het ging weer niet zo makkelijk. Nadat we alles weer langs gelopen hebben wilde Jacob en ik gaan beginnen met de niveaus invullen. Maar Ram Singh ging met een jongen aan de slag die wat meer over de kinderen wist en er bleken toch ook veel dubbele foto’s bij te zitten. We konden drie jonge meisjes niet vinden. Maar wat bleek die bleken vanaf het kinderdag verblijf naar ons gestuurd te zijn. We hebben even aan Liseloth gevraagd waarom want we kwamen er achter dat deze kinderen 1 letter zelfs niet konden schrijven dus die zijn nog lang niet klaar voor ons al zijn ze wat groter. We hebben ze na overleg dus weer terug gestuurd. Op het bord had ik een paar cijfers gezet en het was de bedoeling dat een kind er dan het aantal stippen onder moest zetten die bij het cijfer hoorde. De lerares begreep het niet en die ging dus iets heel anders doen. We kwamen er ook achter dat een paar kinderen vandaag in onze klas zaten die naar een privé school gaan maar die zal vandaag waarschijnlijk wel dicht zijn. Op het einde van deze dag kregen de kinderen weer een banaan. Een kindje die door haar moeder iets te vroeg werd opgehaald kwam er nog even voor terug. Weer terug naar de familie en we zijn gelijk onze jassen eens gaan wassen. We konden ze dan na het eten weer uitspoelen. Een beetje druk want we gaan om 1315 naar de supermarkt. We gaan naar de supermarkt om weer wat frisdrank te kopen en misschien een klein speeltje voor de kleine van Ajay waar we woensdag naar toe gaan. Het water dat van de jassen kwam was flink goor. Ja al dat stof en krijt van de handen van de kinderen. Het was wel even lekker om weer er even uit te zijn, dat breekt de tijd. Terug gekomen onze kamer even opgeruimd, de vloer aangeveegd en de spullen voor morgen gepakt want na de lunch gaan we met een taxi naar Puskar. We hebben vanmiddag het hotel in Puskar gebeld om door te geven dat we morgen zo rond 1730 daar zijn. Later heb ik aan Jacob gevraagd om nog een keer te bellen om te kijken of ze voor volgende week ook nog een kamer vrij hebben want het is vaak vol. Ja dat hadden ze maar dan de duurste kamer ach doe maar 20 euro voor 1 nacht. Voor hier is het veel maar we hebben vakantie. We zijn weer gaan lopen en werden toen gebeld door Manoj die in het ziekenhuis was want zijn schoonzus was aan het bevallen. Hij vertelde dat het Belgische meisje zich terug getrokken heeft, waarom weet hij niet goed. Hij vertelde dat hij een Ghan ons nog een keer willen zien en dat ze wel naar Sikar willen komen. Hem duidelijk gemaakt dat ze niet bij de familie kunnen komen of net daar buiten. Hij zou ons wel weer bellen. Als ik diep in mijn hart kijk hoeft het voor mij niet zo. De jongens zijn veranderd en ze hebben geen werk! Toen wij vanmiddag op onze kamer bezig waren kwam een van de vrouwen vertellen dat de chai klaar was. Aan haar een zak met kleine stroopwafels gegeven voor de familie. Dat vond ze wel leuk. Als wij zo over straat lopen dan blijven de kinderen op ons wachten zeggen hallo en lopen dan achter ons aan. Zij komen van school en gaan naar huis. We hebben nog wat in de recreatieruimte gezeten en dat was het weer voor vandaag. Ik denk dat Jacob straks nog even verder gaat met het stuk dat hij op waar ben je gaat zetten. Dat zal hij het weekend gaan doen in Puskar misschien hebben we daar een betere internet verbinding om dat te doen.