21 februari

Ik was om iets voor 6 uur al wakker, een van de vrouwen was het eetgedeelte al aan het schoonvegen. Het was afgelopen nacht helemaal niet koud geweest ik heb de sokken zelfs uitgedaan. Het waaide wel behoorlijk en het zal wel iets te maken hebben met het weer in de Himalaya. Ik kon niet meer slapen en ben lekker achter mijn mannetje gekropen die het wel merkte. We zijn voor de wekker opgestaan en hebben gelijk koffie kunnen maken. Ondertussen heb ik onze slaapzakken alvast ingepakt en het bed afgehaald want we willen wel even schoon beddengoed. Het warme water was nog niet klaar en ondertussen hebben we even met Madan gesproken. Die is gisteren de hele dag op stap geweest om inkopen te doen. Hij had stenen nodig voor het verdere afbouwen van de keuken. Hij gaat dan verschillende zaken af om aan de beste stenen te komen, je moet ze soms 1 voor 1 gaan uitzoeken. De bouw vrijwilligers hebben deze stenen moeten uitladen. Kim het meisje hoefde dat niet te doen omdat ze een meisje was. Vreemd want wij zien vrouwen altijd in de bouw werken. My was er ook op tijd uit ze voelt zich een beetje beter, wij horen haar in ieder geval in de nacht niet meer hoesten. We hebben met haar gesproken over de familie hoe traditioneel ze eigenlijk zijn. De jongens hebben een goed leventje en het is opvallend dat de jongste zoon van een van de vrouwen het ook helemaal overneemt. Geen van de vrouwen komt uit het huis terwijl bijvoorbeeld een dochter van hun maar een paar kilometer hier vandaan woont. Maar ja deze zit dus bij haar schoonfamilie. Ik zou het hier niet kunnen uithouden als vrouw zijnde, een veel te bekrompen leventje! Ja hoor eindelijk kregen we weer een keer een gebakken ei bij het ontbijt met porrich, heerlijk! Voor het ontbijt heb ik ons bedlinnen ingeleverd bij een van de vrouwen, het laken heeft veel weg van een tafelkleed vind ik. Na het ontbijt de laatste spullen gepakt want na de lunch gaan we om ca 13 uur met de taxi naar Puskar. Het is papierdag vandaag, we hadden nog wat kopieën van afgelopen week. Daar aangekomen zijn we de kinderen weer gaan opzoeken. Ik had het idee dat het erg rustig was en sommige moesten hun taak nog afmaken. Het ritueel was al begonnen toen wij weer bij het schoolplein waren. Op een gegeven moment begon Aron weer over de lange haren, hij haalde een schaar op en een van de kinderen werd in de houtgreep genomen. Er werd een klein stukje van zijn haren afgeknipt, hij kon ontsnappen en liep dus hard weg. Dit ging ons te ver vooral Jacob die knikte duidelijk nee dat hij dat niet goed vond en liep weg. Aron had dat wel in de gaten, maar een ander jongetje werd nu het slachtoffer, gelukkig ging het maar steeds om 1 pluk. Dit is niet de manier om hier mee om te gaan, de kinderen jaag je angst aan met misschien als gevolg dat ze niet meer terug komen. Als een jongen eenmaal echt zover is dat hij naar een school kan gaan dan ziet hij misschien zelf wel in dat zijn haren geknipt moeten worden. Dat lijkt ons een betere manier. De andere vrijwilligers zie je kijken en wat met elkaar praten en daar blijft het bij. Onze lerares was wat laat vandaag ik dacht al moeten we het nu zonder haar. De naailerares was erg vriendelijk toen ze binnen kwam. Het blijkt dat die twee dames een klein beetje Engels aan het leren zijn. Na een dik half uur hebben wij het overgenomen met de papieren waar de kinderen duidelijk naar uit kijken. Ik ben alle kinderen afgegaan om samen met hun de namen op te schrijven, dat vinden ze wel leuk om te doen. Er waren er twee bij die hun naam wel in het Hindi konden schrijven. Het werd alweer een aardig rommeltje doordat de andere klassen al gestopt waren en onze kinderen er door gestoord werden. Ram Singh kwam er ook nog een keer bij zitten en die wilde de studentenkaarten nog eens doornemen met de presentielijst het werd een lekkere chaos. Op een gegeven moment hebben we tegen hem gezegd dat alleen onze kinderen moesten blijven zitten want daar hadden we van die mini parapluutjes voor. De chaos werd alleen maar groter toen de andere kinderen het door kregen. Op een gegeven moment hadden bijna iedereen er eentje en toen zijn we maar gestopt. Voor de andere kinderen hadden we ballonnen bij ons maar die zouden we geven als ze allemaal in een kring stonden. Kinderen bleven aan onze kop zeuren voor een paraplu maar helaas finish. Ze waren het alweer vergeten toen ze een ballon kregen, gelukkig maar. Het viel ons op dat vooral de kinderen uit onze klas ons kwamen bedanken. Ik kreeg ook weer een hoop bloemen. We konden weer met de tuk terug. Op het kamp aangekomen snel even schone kleren aangetrokken en na de lunch kwam onze taxi. De zelfde chauffeur als die ons naar Jaipur heeft gebracht, een nadeel vind ik wel dat hij geen Engels praat. Madan legde aan ons uit dat de chauffeur zelf bekijkt of hij in Puskar blijft of dat hij terug gaat. Het kan zijn dat hij onderweg aan ons geld vraagt als hij moet tanken, Madan zei dat we hem dan maar 3000 roepie moeten geven en dat af moeten trekken van de kosten. De taxi rit kost ons wel 100 euro maar we hebben het er wel voor over om een weekend weg te zijn. Tijdens de lunch was Aron wel overdreven vriendelijk naar Jacob volgens mij had hij wel in de gaten dat Jacob het er helemaal niet mee eens was wat er vanmorgen op het schooltje gebeurde. En nu op naar Puskar, het is een pelgrims oord en daar staan een aantal tempels van de Brahmanen die je niet veel ziet in India. Het is ook een hippie walhalla, dat weten we nog van de vorige keer en dat trekt ons wel. Even de toerist uithangen. De weg daar na toe was in het begin zo zo. We reden door smalle weggetjes door een stadje heen, wel lekker om eens weer eens wat anders te zien. De chauffeur is wel goed kunnen we zeggen, hij vertrekt geen spier als hij opmerkingen van andere weggebruikers krijgt. Na ruim twee uur even pauze voor een peukje en de benen even strekken. Volgens mij had de chauffeur het ook even moeilijk. En ja hoor daar waren we dan ng even zoeken naar het hotel en als je de buitenkant ziet zou je niet zeggen hoe mooi het van binnen is. We hebben de eerste nacht een kamer beneden en morgenvroeg verhuizen we naar 1 verdieping hoger. Als we willen kunnen we vannacht apart slapen want hij bestaat uit twee kamers met ieder een twee persoonsbed. Mooi ingericht en beneden. We hebben eerst boven chai gedronken en zijn toen het plaatsje ingelopen. Een grote smalle straat waar alles door heen rijdt met allemaal winkeltjes, lekker snuffelen en zo! We vonden op een gegeven moment een Tibetaan en daar hebben we dus ook gegeten. Ik had honger en het ging er goed in een heerlijke palak paneer met garlic cheese naan. Wat kan iets anders je toch goed doen. Jacob had het er deze week al over dat hij er naar uit keek om even wat anders te gaan eten. We zijn op een gegeven moment terug gegaan naar het hotel waar we wifi hebben en Jacob heeft het verslag geplaatst. Zo dat was het weer voor vandaag we kruipen zo lekker tegen elkaar aan en morgen is er weer een dag!