08 maart
Door: Colina
Blijf op de hoogte en volg Colina
08 Maart 2014 | India, New Delhi
Zo onze laatste nacht zit erop. En zoals we dan meestal zeggen; we got to get out off this place!”We hebben erg veel zin om naar Goa te gaan alleen eerst de reis nog. We konden vanmorgen uitslapen we hadden gezegd dat we pas na het ontbijt zouden gaan douchen, maar toch waren we al om 7 uur op. Het is internationale vrouwendag vandaag dus Jacob vond dat ik de koffie maar weer moest zetten, no problem sire! We hadden de wekker wel gezet want vanmorgen zouden we om 8 uur afscheid nemen van My die weer naar Jaipur gaat naar het ziekenhuis en in een hotel zal blijven voor 5 dagen. Ze had het er flink moeilijk mee want ze is hier drie maanden geweest en op haar 16e voor het eerst met haar moeder hier geweest. Ze gaat nadat ze is opgeknapt en ingesteld is op de medicatie volgend weekend nog weer naar Puskar om de anderen nog even te ontmoeten dan door naar Goa. Ze ontmoet Marie daar weer en dan gaan ze samen door naar het zuiden. Op de Malediven ontmoet ze haar vader dan die ook voor de kosten betaald anders kan dat niet. Het was een tip van ons en de vader vond het een strak plan. De taxi die haar weg bracht zou voor ons moeten terug komen om ons dan weer naar Delhi te brengen maar het plan veranderde. Hij kwam om 830 en deze man hoefde ons niet weg te brengen het zou te veel van het goede zijn vertelde Madan. We zijn gaan ontbijten en Jacob en ik zeiden tegen elkaar dit jaar geen pannenkoeken meer we hebben er teveel van gehad. De koorts is iets minder dan gisteren het was nu 38,5. Gisteren heb ik die van mij ook gemeten want we denken dat je basis temp hier wat hoger ligt dan normaal, dat klopte dus hij was bij 37,5 en normaal heb ik 36,5. Het afscheid van My was erg hartelijk van de vrouwen maar Madan was erg afstandelijk naar haar. Vanmorgen hadden ze alweer wat woorden om niets gehad. Het viel ons op dat het afscheid van de anderen wel oké was maar niemand behalve Marie liep mee naar de auto. Oma kwam ook nog even kijken, die wist niet dat My weg ging. Gisteravond had de familie bezoek van de zus van Madan. Wat bleek de oma van Suchilla was overleden dus die was wat bedroefd vanmorgen. Het is de enigste vrouw hier die een klein beetje Engels praat/verstaat. Ze is erg lief. Ze mag natuurlijk niet naar de begrafenis. Marie heeft een keer gevraagd of Suchilla met haar even achter de computer mocht maar nee streng verboden, ze mogen zelfs geen tv kijken. De vrouwen worden hier onderdrukt en dat op internationale vrouwendag. Marie heeft dat op het bord geschreven en wij vertelde haar dat ze er onder moest schrijven stand up for your right wat ze ook deed. De mannen zagen het wel maar reageerden er niet op. Na het ontbijt de douche opgezocht en de rugzakken nog gaan inpakken. Wij hebben vanmorgen het evaluatie formulier ingevuld en we geven het Madan wel voor we weg gaan dan heeft hij wat om over na te denken. We hebben erin gezet wat we ervan vonden en zaken die anders zouden kunnen. Wij zijn er klaar voor straks nog de lunch en dan op voor de 8 uur durende reis naar Delhi. Madan heeft voor ons een hotel geregeld dat we nog even kunnen slapen en dan zullen we om 4.45 weer opgepikt worden voor het vliegveld. We zullen wel zien hoe mijn schatje zich zal voelen.
De lunch viel ons tegen, Jacob zei later dat het eten hem steeds meer ging tegenstaan. Onze taxi was er al op tijd dis instappen en weg wezen. Suchilla hebben we boven even gedag gezwaaid want die zat te bellen. De vrouw van Madan gaf ons nog een stip op ons hoofd en een armbandje voor safe traveling. Wonder boven wonder gaf ze ons een omhelzing. Oma hebben we ook nog even laten komen om tegen haar Dhanjawat te zeggen en de handen voor onze borst te houden. Twee Zweedse bouwvakkers waren bij het uitzwaaien en natuurlijk Marie. Puk natuurlijk niet die zat al met een lang gezicht aan tafel, die zal wel niet hebben gekregen wat ze wilde vanmorgen in de stad. Buiten zat opa nog die even zijn handen vouwde voor zover mogelijk want die heeft reuma. Madan gaf Jacob een omhelzing en ik heb het netjes gehouden door alleen een hand te geven. Op naar Delhi met dezelfde chauffeur die ons naar Ajay heeft gebracht en dat is een rustige rijder. Wij hebben niet veel tijd nodig om te vertrekken gewoon instappen en wegwezen. Het eerste stuk ca 4 uur was een twee baansweg door dorpen heen. De weg was slecht en onze rustige chauffeur die reed nu niet zo rustig hij raasde er aardig overheen. In het begin hadden we even de ramen open maar ja er is AC dus die moet aan. Hun houden daar meer van dan wij. Later gaf Jacob aan dat hij het wel lekker vond, ja natuurlijk als je je niet zo lekker voelt. Ik kreeg een beetje last van zijn rijstijl en werd er een beetje misselijk van. Jacob vertelde later dat hij dat ook was, hij dacht natuurlijk in eerste instantie dat het te maken had met zijn gezondheid maar nee het was het rijden. Nou als hij misselijk wordt daarvan dan is het dus geen prettige rijstijl. En ongelofelijk wat is het noorden van Rathjastan toch smerig en iedereen rijd maar zoals hij wil. Ben je in een dorp twee auto’s staan geparkeerd en dan moeten er vrachtauto’s langs en wij en dan schuift er nog een schoolbus tussen. In plaats van gewoon even achter aan schuiven is er niet bij en dan sta je dus maar te wachten voor een oplossing. Onderweg zagen we langs de weg wel een aantal mensen lopen met vlaggenstokken met daarop een gele vlag gemarkeerd met wat teksten. Ram Singh vertelde dat er vanaf maandag een festival gaat plaats vinden in Sikar dat 1 maand duurt. Het gaat om een verering van een bepaalde God. Mensen lopen daar dus naar toe en wij waren ca 3 uur onderweg met de auto dus die hebben nog een hele tippel te gaan. Langs de weg had je tenten staan waar mensen konden rusten en even wat water drinken en eten. Op de weg worden dan wat blokken neergezet een soort weg versperring zodat mensen moeten stoppen. Maar ja we zagen alleen maar lopende mensen dus die wegversperring zal wel voor morgen en overmorgen als er mensen met auto’s en bussen komen. Nu zag je sommige wel op een trekker. Hoe verder wij kwamen steeds bleven wij mensen zien. Gevraagd aan Ram Singh vanaf waar die mensen wel niet lopen. Je wilt het niet weten vanaf Delhi dat is 300 kilometer. De chauffeur die uit Sikar komt vertelde dat echte gelovige lopend vanuit Mumbai en zelfs Calcutta komen nou die zijn wel een paar maanden onderweg. Na ca 4 uur kwamen we op de grote vierbaansweg uit. Nou om de have klap was er een wegomleiding en konden we onderlangs en dan met veel zand/vuil/ gaten in de weg/ gehobbel niet echt lekker. We zeiden tegen elkaar dat Noord India qua reinheid niet veranderd is vergeleken met 25 jaar geleden het is en blijft een smerige bende. We zullen hier niet echt snel meer terug komen. Langs de weg hebben we even een stop gemaakt. Ik zei tegen Jacob dat we hier 4 jaar geleden ook geweest zijn. Dit was toen we met de bus van Delhi naar Jaipur gingen. Even een stop voor chai, uit de automaat en een peuk en maar weer door. Jacob heeft halverwege weer een para ingenomen want hij kreeg het weer warm. Het rare blijft hij voelt zich niet ziek. Vanmorgen voelde hij zich wat beter dan gisteren maar ja deze reis maakt het er niet beter op. Het werd al wat duistere en we hebben lange tijd voor een tolpoort moeten staan. Ram Singh vertelde dat we iets daarna gingen dineren het was ook alweer 19 uur. En wat hebben we toch genoten van het eten. Aangekomen bij een soort fastfood restaurant en Ram Singh heeft de bestelling voor ons gedaan en dan ga je naar de counter en krijg je je eten. We hadden eens echte linzen en wat paneer en een echt lekkere paratha en naan brood. Ik heb mijn bordje helemaal leeg gegeten. Ik vroeg later aan Jacob of hij niet nog wat moest nee hij zat vol. Ram Singh heeft niet echt veel gegeten maar ja voor hem is het niet normale kost die zal straks met de chauffeur nog wel wat eten. Het was niet ver meer tot het hotel dus dan konden we ons bedje induiken. Het hotel was niet echt verder dan die we 4 weken zelf hadden geboekt. We konden met de lift omhoog nou ik niet en Ram Singh ging wel met Jacob naar boven. Boven aangekomen was ik er ook al en daar stond hij van te kijken. Hij ging helemaal mee naar de kamer en vroeg op de kamer of alles oké was. Nou nog een handdoek erbij en uitleg over de douche en dan is het goed. Natuurlijk moest wel de tv voor ons aangezet worden want dat is belangrijk nou niet voor ons. Het was nu 21 uur, wat een reis. Na een peuk er maar ingedoken en ik had niet verwacht dat ik vrij snel weg zou zijn. Jacob vertelde dat hij nog een tijdje wakker heeft gelegen. Hij had nu weer 39.1 koorts dus 2 para er in gedaan.
De lunch viel ons tegen, Jacob zei later dat het eten hem steeds meer ging tegenstaan. Onze taxi was er al op tijd dis instappen en weg wezen. Suchilla hebben we boven even gedag gezwaaid want die zat te bellen. De vrouw van Madan gaf ons nog een stip op ons hoofd en een armbandje voor safe traveling. Wonder boven wonder gaf ze ons een omhelzing. Oma hebben we ook nog even laten komen om tegen haar Dhanjawat te zeggen en de handen voor onze borst te houden. Twee Zweedse bouwvakkers waren bij het uitzwaaien en natuurlijk Marie. Puk natuurlijk niet die zat al met een lang gezicht aan tafel, die zal wel niet hebben gekregen wat ze wilde vanmorgen in de stad. Buiten zat opa nog die even zijn handen vouwde voor zover mogelijk want die heeft reuma. Madan gaf Jacob een omhelzing en ik heb het netjes gehouden door alleen een hand te geven. Op naar Delhi met dezelfde chauffeur die ons naar Ajay heeft gebracht en dat is een rustige rijder. Wij hebben niet veel tijd nodig om te vertrekken gewoon instappen en wegwezen. Het eerste stuk ca 4 uur was een twee baansweg door dorpen heen. De weg was slecht en onze rustige chauffeur die reed nu niet zo rustig hij raasde er aardig overheen. In het begin hadden we even de ramen open maar ja er is AC dus die moet aan. Hun houden daar meer van dan wij. Later gaf Jacob aan dat hij het wel lekker vond, ja natuurlijk als je je niet zo lekker voelt. Ik kreeg een beetje last van zijn rijstijl en werd er een beetje misselijk van. Jacob vertelde later dat hij dat ook was, hij dacht natuurlijk in eerste instantie dat het te maken had met zijn gezondheid maar nee het was het rijden. Nou als hij misselijk wordt daarvan dan is het dus geen prettige rijstijl. En ongelofelijk wat is het noorden van Rathjastan toch smerig en iedereen rijd maar zoals hij wil. Ben je in een dorp twee auto’s staan geparkeerd en dan moeten er vrachtauto’s langs en wij en dan schuift er nog een schoolbus tussen. In plaats van gewoon even achter aan schuiven is er niet bij en dan sta je dus maar te wachten voor een oplossing. Onderweg zagen we langs de weg wel een aantal mensen lopen met vlaggenstokken met daarop een gele vlag gemarkeerd met wat teksten. Ram Singh vertelde dat er vanaf maandag een festival gaat plaats vinden in Sikar dat 1 maand duurt. Het gaat om een verering van een bepaalde God. Mensen lopen daar dus naar toe en wij waren ca 3 uur onderweg met de auto dus die hebben nog een hele tippel te gaan. Langs de weg had je tenten staan waar mensen konden rusten en even wat water drinken en eten. Op de weg worden dan wat blokken neergezet een soort weg versperring zodat mensen moeten stoppen. Maar ja we zagen alleen maar lopende mensen dus die wegversperring zal wel voor morgen en overmorgen als er mensen met auto’s en bussen komen. Nu zag je sommige wel op een trekker. Hoe verder wij kwamen steeds bleven wij mensen zien. Gevraagd aan Ram Singh vanaf waar die mensen wel niet lopen. Je wilt het niet weten vanaf Delhi dat is 300 kilometer. De chauffeur die uit Sikar komt vertelde dat echte gelovige lopend vanuit Mumbai en zelfs Calcutta komen nou die zijn wel een paar maanden onderweg. Na ca 4 uur kwamen we op de grote vierbaansweg uit. Nou om de have klap was er een wegomleiding en konden we onderlangs en dan met veel zand/vuil/ gaten in de weg/ gehobbel niet echt lekker. We zeiden tegen elkaar dat Noord India qua reinheid niet veranderd is vergeleken met 25 jaar geleden het is en blijft een smerige bende. We zullen hier niet echt snel meer terug komen. Langs de weg hebben we even een stop gemaakt. Ik zei tegen Jacob dat we hier 4 jaar geleden ook geweest zijn. Dit was toen we met de bus van Delhi naar Jaipur gingen. Even een stop voor chai, uit de automaat en een peuk en maar weer door. Jacob heeft halverwege weer een para ingenomen want hij kreeg het weer warm. Het rare blijft hij voelt zich niet ziek. Vanmorgen voelde hij zich wat beter dan gisteren maar ja deze reis maakt het er niet beter op. Het werd al wat duistere en we hebben lange tijd voor een tolpoort moeten staan. Ram Singh vertelde dat we iets daarna gingen dineren het was ook alweer 19 uur. En wat hebben we toch genoten van het eten. Aangekomen bij een soort fastfood restaurant en Ram Singh heeft de bestelling voor ons gedaan en dan ga je naar de counter en krijg je je eten. We hadden eens echte linzen en wat paneer en een echt lekkere paratha en naan brood. Ik heb mijn bordje helemaal leeg gegeten. Ik vroeg later aan Jacob of hij niet nog wat moest nee hij zat vol. Ram Singh heeft niet echt veel gegeten maar ja voor hem is het niet normale kost die zal straks met de chauffeur nog wel wat eten. Het was niet ver meer tot het hotel dus dan konden we ons bedje induiken. Het hotel was niet echt verder dan die we 4 weken zelf hadden geboekt. We konden met de lift omhoog nou ik niet en Ram Singh ging wel met Jacob naar boven. Boven aangekomen was ik er ook al en daar stond hij van te kijken. Hij ging helemaal mee naar de kamer en vroeg op de kamer of alles oké was. Nou nog een handdoek erbij en uitleg over de douche en dan is het goed. Natuurlijk moest wel de tv voor ons aangezet worden want dat is belangrijk nou niet voor ons. Het was nu 21 uur, wat een reis. Na een peuk er maar ingedoken en ik had niet verwacht dat ik vrij snel weg zou zijn. Jacob vertelde dat hij nog een tijdje wakker heeft gelegen. Hij had nu weer 39.1 koorts dus 2 para er in gedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
