03 maart

Het viel me vanmorgen op dat het al weer vroeger licht is. Als wij om 6.30 buiten een bakkie gaan drinken kunnen we alles al weer zien, het is ook minder koud. De douche was vanmorgen erg heet ik moest veel koud water toevoegen. We waren natuurlijk op tijd dus dan moeten we wel even wachten op het ontbijt. We hadden natuurlijk weer voor de afwisseling pannenkoeken. Jacob en ik hadden tussen de middag berekend dat we nog 6 nachten moeten slapen voordat we weer heerlijke muesli en fruit en Jacob een kaas omelet kan eten voor het ontbijt. Ja en natuurlijk een cappuccino! We hebben voordat we vertrokken ons boodschappenlijstje aan Aron laten zien; 80 tandenborstels, tandpasta, zeep om de handen mee te assen, shampoo, zeep om de kleren mee te wassen. Ze vertelde dat niet ver van de school een zaak zit die waarschijnlijk alles heeft. We zijn voor de school daar langs gegaan en het enige wat hij niet genoeg had was shampoo. Hij had de ochtend even tijd om die spullen elders op te halen en na de school konden wij het weer ophalen en zo geschiede. Wij waren later en toen ik eraan kwam vertelde Johanna al dat veel kinderen mijn naam steeds noemde; waar is Coco. Nou ik ben er wel hoor! Ik ben nog even langs de flats gelopen om mijn gezicht te laten zien en daar werd ik natuurlijk ook hartelijk begroet. Bij een familie werd ik uitgenodigd om aan te schuiven bij het ontbijt maar dat heb ik maar afgehouden door te zeggen dat ik naar school moet. De kinderen stonden al in de lijn en het ritueel kon weer beginnen. Er was 1 klein kindje ik schat dat die ca 4 jaar was die was vanmorgen erg ondeugend. Hij lag als je moest zitten ging zitten als je moest staan. Als er iets gezegd werd dan mompelde hij het na, maar het was niet te verstaan maar het klonk wel leuk. Veel mensen moesten erom lachen en hij werd op een gegeven moment door de zoon van Madan maar op de arm genomen. Wij moesten onze groep nu gaan splitsen. Jacob en ik hadden het gisteren al een beetje voorbereid en het kwam erop neer dat wij vanmorgen ca 11 kinderen hadden. We hadden Ram Singh als assistent en een nieuw meisje. Het verliep nu veel beter, het niveau komt wat meer overeen. We zijn begonnen met maandag en de kinderen schreven het gelijk over. Na het ABC hebben we wat letters weggelaten en de kinderen bij het bord uitgenodigd om het in te vullen. Sommige lukten het en anderen hadden wat meer hulp nodig. Wat we nu kunnen zien zijn er drie kinderen die waarschijnlijk na een paar weken ook al over kunnen naar de 3de klas. Dat maken wij niet meer mee maar we weten dat ze het kunnen. Een meisje dat we nog aan onze groep hadden toegevoegd hebben we weer terug gestuurd naar de 1ste klas, zij kon niet meekomen. Deze week zullen er over en weer kinderen nog schuiven en vanaf volgende week moeten de klassen rond zijn. Het zijn zoveel kinderen en niet iedereen is er elke dag dus dat moet deze week maar zo. Op een gegeven moment kwam Ram Singh er weer bij en nam het ver van ons met het Hindi gedeelte. Daarna hadden wij nog even tijd om met cijfers aan de slag te gaan. De kinderen in onze klas moeten tot 50 kunnen tellen. We hebben geprobeerd wat cijfers weg te laten en dat ging zo zo. Het was wel leuk vanmorgen en het niveau sluit beter op elkaar aan. De kinderen zelf de leitjes en krijtjes laten ophalen. Ze moeten de verantwoordelijkheid zelf gaan nemen. Het ging veel beter vanmorgen en in de middag hoorde Jacob Erica vertellen tegen het nieuwe meisje dat ze geen betere onderwijzers/voorbeelden kon hebben dan wij. Dat deed ons natuurlijk wel goed om te horen. Ja volgende week moet zij het van ons over nemen! Het spelen ging ook wel goed. Aron vertelde tegen mij dat hij al een tijdje een cirkel wilde maken voor het laatste lied maar niemand luisterde ook niet de vrijwilligers dus hij wilde de fluit gaan gebruiken. Hem uitgelegd dat ik wel even kon fluiten en binnen enkele minuten waren we bezig de cirkel te maken, dus zo kan het ook. Als hij zijn fluit/nieuwe speeltje had gebruikt was hij er steeds mee aan het fluiten geweest ipv de woorden te gebruiken. Na school zijn wij even langs de shop gereden om onze spullen op te halen. Natuurlijk waren de mannen van vanmorgen er niet dus de vrouwen moesten even hem opbellen waar hij de spullen had gelaten. Hij had ze netjes in een doos gepakt en we konden weer terug naar het kamp, gelukkig want ik moest nodig plassen. De lunch was lekker en weer even een beetje anders gelukkig dat die VIP er is! Vanmiddag kregen we uitleg over het kaste systeem door Madan. 1500 voor Christus zijn de Duitsers (Ariërs) hier gekomen en uiteindelijk hebben hun het kaste systeem ingevoerd. Waar die Duitsers toen ook al goed voor waren! Rond 1200 voor Christus is het ingevoerd. Je hebt 4 kastes die weer onderverdeeld zijn en in totaal zijn er ca 1600 kastes in India. Binnen een kast heb je ook weer verschillende niveaus die weer een naam hebben. De vier hoofdgroepen zijn;
1. Brahmins dit zijn de geleerde priesters, heilige adviseurs
2. Ksatriyas dit zijn mensen die voor de overheid werken en ook krijgers.
3. Vasyas dit zijn de werklui de boeren
4. Sudras dit zijn de schoonmakers enzo
Als laatste hebben je de onaanraakbare het laagste van het laagste.
De 1ste twee groepen betalen nergens voor als ze een riksja nemen dan betalen ze niet. De 3de groep betaalt wel en de 4de groep heeft geen geld dus die maken er geen gebruik van. De arbeid die hun verrichten wordt vergoed door middel van goederen/eten. De onaanraakbare hebben helemaal niets en niemand mag met ze omgaan. Als je ze een hand zou geven moet je die hand gelijk wassen. Er was veel discriminatie in India. Madan vertelde dat dit nu verboden is. Ja in grote steden is dat veranderd maar in kleine dorpen gebeurd het nog steeds kijk maar naar de mensen waar wij mee werken. In Hati Tiba wonen ook een paar moslim families.
De 1ste en 2de staan boven iedereen. Vroeger was het hier in het dorp zo erg dat iedere kaste zijn eigen watertank, tempel en goden hadden. Nu is dat niet meer iedereen mag naar dezelfde tempel. Madan vertelde nog dat het voor hem best moeilijk was toen hij weer bij zijn familie ging wonen. Doordat hij ca 20 jaar overal in India had geleefd zag hij ook hoe het anders kon. Maar toen hij weer terug kwam bij zijn familie moest hij weer gaan leven zoals zijn familie dus doet dus veel conservatiever. Hierna zij Jacob en ik weer 70 minuten gaan lopen. Dat is wel even lekker even van het kamp weg al is het steeds dezelfde route. Na het diner hadden we weer een vergadering het ging nu over de veranderingen van het werk en waar we op moesten letten. Het kon maar tot 20 uur want de Portugese moest een of ander programma op tv zien. Ik vond het schandalig dat men zich daaraan conformeerde. Wat is nu belangrijker! Ik heb op mijn manier even laten zien dat ik het er niet mee eens was en ben met de rug naar de groep aan het verslag begonnen. Daarna nog even de les van morgen voorbereiden en Ram Singh er nog even bijgehaald. Hij had natuurlijk ook zijn ideeën en die zijn nog toegevoegd of met andere woorden ons plan is wat omgegooid. Wel goed en hij zei dat hij wat gaat veranderen. Vanmiddag vroeg hij ook aan ons hoe hij het deed. Ik heb aan hem uitgelegd dat hij zijn stem wat minder moet verheffen en dat de kinderen moeten zien dat er ook een andere Ram Singh is. Veel kinderen zijn bang voor hem en dat heeft te maken met hoe hij zich de eerste weken gedragen heeft tegen over hen. Dat zag hij ook wel en hij wil wel veranderen en dat zien we ook wel gebeuren. Het duurt gewoon even. Ik heb net nog even naar vuurwerk gekeken dat hier geregeld afgestoken wordt ivm een feestje/bruiloft.
Morgen blijven we wat langer op school om de ruimte weer wat op te ruimen. Sommige vrijwilligers vinden het onprettig om in de middag daar te werken en dat de mannen dan steeds kijken. Eigenlijk was het gelijk besloten terwijl Jacob dacht stuur ze weg als ze niet mee willen werken.