18 maart

Het duurde een hele tijd voordat ik in slaap viel. Ik kreeg nog een klap in het gezicht van Jacob, ja liefde met gevoel zullen we maar zeggen. Ik was ook nog voor hem aan en ik hoorde hem op een gegeven moment weer naar de wc gaan. Ach als het er maar uit is. Hij heeft wel weer een bakkie voor mij gezet maar slaat het zelf nog steeds over. Hij zal in Nederland wel weer een bakkie gaan nemen. Voor deze reis even geen laxeermiddelen tot je nemen. Anders zit hij straks op vliegvelden te klooien en dat is niet alles. Hij heeft wel weer een omelet bij zijn ontbijt genomen en het gaat nog steeds goed. Ach gisteren heeft hij genoeg binnen gekregen om het wat te stoppen. Hij zal wel weer een bacterie opgelopen hebben! We zijn de straat maar opgegaan en zijn een stukje gaan lopen. Voor dat je het weet loop je al in Baga, het is gewoon aan elkaar vastgegroeid! Natuurlijk nog een cappuccino gaan drinken. Toen ik naar de wc wilde was het vrij donker de jongen gaf aan dat er geen stroom was en gaf mij zijn telefoon met zaklamp mee. Maar je moet eerst een paar trappen af voor dat je de wc bereikt en het was mij met zaklamp nog te donker. Dus maar niet. Hij zei nou tot morgen maar helaas we gaan vandaag naar huis. Hij reikte mij de hand en wenste ons een goede terugreis. Ach dat scheetje met zijn hoge stemmetje. Terug in het hotel nog een douche genomen en ons zweet van twee uurtjes eraf te spoelen. Nog wat pafjes en toen werden we gebeld dat onze taxi er was. We konden kiezen met of zonder airco. Wij willen altijd zonder en met kost 100 roepie meer maar dat is niet lekker. Het werd nog naar de chauffeur gezegd want in de auto zit natuurlijk wel airco. Hij was degene die flink aan het zweten was. Toen we langs via Panaji reden zagen we dat er gisteren waarschijnlijk hier veel meer gefeest is ivm het Holi. In de krant van vanmorgen stond dat heel veel mensen vanuit het achterland twee vrije dagen hadden en massaal naar de kust waren gegaan. Nou dat hebben wij gemerkt. Het was vandaag dus ook helemaal niet druk op straat. Bij het vliegveld aangekomen verliep alles wel oké. We konden onze bagage laten doorlabelen en kregen ook al instapkaarten voor Mumbai en München. Het is toch wat die Indiërs ze gehoorzamen geen enkele regels. Je mag geen telefoon gebruiken tijdens de hele vlucht en eentje laat hem gewoon aan staan. Er zat een dikke Indiër achter mij en die had zeker nog nooit een blanke vrouw gezien. Hij liet een zuster die er langs wilde toen we geland waren er niet langs ze moest maar wachten totdat hij er klaar voor was. Het blijft gewoon een chaos. Bij het instappen blijken er dus twee vluchten te vertrekken bij hetzelfde stuk waar je naar beneden moet alleen 1 vlucht moet nog iets meer naar beneden. Als je dat niet weet sta je maar te wachten en te wachten lijkt mij. De vlucht duurde maar 1 uurtje. We kwamen in een andere terminal aan en moesten dus voor een transfer naar een andere. Bus opzoeken. We zagen dat we ergens konden roken maar hadden allebei we gaan eerst naar terminal 2. De bus in onder begeleiding van een soldaat en een politie auto voorop. Het is echt vreemd je rijd langs de slumbs van Mumbai. Raar twee werelden die gescheiden worden door een muurtje met prikkeldraad. We zijn toch even van het vliegveld afgereden en dan kom je natuurlijk even in het hectische verkeer van rond 1830. We hadden een transfer dus we gingen een klein beetje ervan uit dat je niet alle rompslomp nog een keer moest doen. Maar ja dit is India. We werden gewoon bij de vertrekhal afgezet. We hebben buiten maar even een peukje gedaan. We zijn naar binnen gegaan en de bewaking vroeg uitdrukkelijk of we wel naar binnen wilden want eenmaal binnen kunnen we niet meer naar buiten. Dit omdat onze vlucht pas om 1.35 vertrekt. Ja we willen naar binnen en wilden even een balie van Lufthansa opzoeken want volgens ons zitten we niet naast elkaar. Ze hadden in Goa gezegd dat we het daar maar nog even moesten regelen. Maar ja die gaat pas vier uur voor de vlucht open. We zijn wat gaan drinken en eten. Een kaascroissant maar de kaas was heel erg ver te zoeken. Ja het vliegveld is nieuw en de kassa waar mee gewerkt moest worden dus ook. Op een gegeven moment stonden ze met 6 man achter de kassa. We hebben onze kaarten nog een keer bekeken en we hebben toch instapkaarten dus we kunnen toch door de douane. Wonder boven wonder lukte dat en ja onze aanstekers hebben we ook nog. In Goa moest Jacob zijn grote rugzak openen en er 3 aanstekers uithalen die erin zaten. Het is toch wat. Je naam en paspoort nummer wordt dan opgeschreven en je mag weer verder. Willen we door de immigratie nou mooi niet onze vlucht stond nog niet in de computer dus we moesten nog maar 1 uur wachten. Men wees ons wel op een plek waar we konden gaan zitten. We werden lek geprikt door de muggen en gelukkig had ik eraan gedacht nog wat smeersel in de handbagage te doen. Ik was aan het typen en had mijn handen niet gedaan want anders komt dat gif op de laptop. Ik ben maar gestopt want mijn handen werden toen aangevallen. Ik heb een broek en T-shirt aangetrokken en oh je wat kunnen die mannen dan toch loeren. Ik zei tegen Jacob ik ben nu op het vliegveld en kijk ze gewoon weer aan. Ze moeten hier wel wat gewend zijn. Na een uur het weer geprobeerd en ja we mochten door. Wat is deze luchthaven nu mooi. Bij zo’n stad hoort ook wel zoiets. Dat was afgelopen jaren toch wel anders. Hij is nog niet klaar want veel winkels moeten er nog komen. We zijn even nog een bakkie gaan doen. Ze hebben hier trouwens ook een tuin, dat moeten we toch even zien. Een plek waar veel planten staan waar je dan even doorheen kunt lopen. Bij de immigratie waren ook veel moslima. Ze hadden een paspoort maar je kunt toch echt niet zien of ze het zijn. Als je toch nagaat dat als je bij ons een pasfoto laat maken waar het tegenwoordig allemaal aan moet voldoen en hun kunnen zo maar door. Toen ik naar de wc ging zei ik tegen Jacob dat ik wel even ga kijken wat een vrouw (moslim) allemaal aan het doen was want die was wel heel erg lang binnen. Nadat ik naar de wc was geweest was zij gewoon haar voeten aan het wassen in een wasbak. De vrouw die dar werkte stond erbij en keek ernaar. Ik denk dat je dat bij ons toch echt niet hoeft te doen. We konden trouwens pas roken nadat we door de immigratie waren. Hebben ze daar een klein rothok wat helemaal blauw stond van de rook. De meeste mensen hadden geen aansteker ha ha wij deze keer wel. Ik zit nu in de gorte wachtruimte en hoorde dat er in een winkel een man flink te keer ging. Jacob ging even kijken en de man draaide door omdat de bediende aangaf dat het 500 roepie biljet vals was. De soldaten lopen gewoon weg en doen niets. Oh ja het schiet me net te binnen de honden aan het strand In Calangute zijn niet goed afgericht. In Palolem reageerde ze als er een Indiër voorbij kwam maar daar niet. Ik denk het er ook teveel waren. Er waren ook minder honden op het strand van Calangute. Het is voor ons nu echt wachten tot we verder mogen. Ik heb Helma nog even gebeld, het tegoed moet ook een beetje opgemaakt worden. Die dikke nog even aan de lijn gehad en die ging naar buiten kijken. Helma vertelde dat ze morgen vroeg wel tegen haar gaat zeggen dat ze ons op gaat halen. Natuurlijk heeft die dikke al een keer lekker op de bank geslapen. Dat is meestal zo als ze terug komt even wat doen wat niet mag.
India het is niks en zal ook lang niks worden denk ik!