13 februari

Ik had gisteravond wat moeite om in slaap te komen, ik had na het tandenpoetsen erg koude voeten. Ik heb ze in mijn handen maar warm gewreven. De koffie smaakte weer goed. We hadden weer heerlijke porrich tijdens het ontbijt die is lekker warm dus dat is prettig want in de ochtend kan het nog fris zijn. Het was bewolkt en dat merk je dan gelijk aan de temperatuur. Voor het werk heb ik de dikke sokken en de trui nog aangetrokken onder mijn jas en dat was geen overbodige luxe. Jacob en ik zijn de flat gebouwen langs gelopen om wat kinderen op te halen. Bij het schoolgebouw was alweer gepoept. De zoon van Madan was er vandaag ook. De kinderen werden vanochtend eens niet gecontroleerd of ze snoep of tabak bij zich hadden. Tijdens onze klas werd 1 jongen nog door de lerares weggestuurd omdat hij tabak in zijn mond had. Hij maakt ook wel gebruik van quat want zijn tanden zagen er niet uit. Er werden vanmorgen nu twee groepen het gebouw ingestuurd waarom mag Joost weten. Wij konden met drie groepen buiten blijven. Toen we bezig waren vielen er een paar regendruppels. We zijn wat op gaan schuiven onder de boom en daar zijn we met onze les begonnen. We hadden een lijst uit de ruimte gehaald waarop het abc stond we hebben aan de lerares duidelijk gemaakt dat wij wilden beginnen. We hebben het bord voor gehouden en de kinderen konden het abc en het woord naspreken. Je zegt dan bolo en dat doen ze dan. Toen we voor de tweede keer het wilde doen ging de lerares het abc op het bord schrijven en de kinderen begonnen het over te schrijven. Jammer dat we het niet kunnen voorbereiden met de lerares zodat we het kunnen voorbespreken. De kinderen zaten nu in drie rijen achter elkaar en ieder van ons kon zo een rij voor zich nemen. De rij die Jacob had waren het laagste niveau en ze moesten letter voor letter geholpen worden. Mijn rij ging wat beter maar er waren er ook een paar bij die een paar letters konden schrijven. Je schrijft het op hun bord en dan wat lijnen erachter en dan kunnen ze het naschrijven. De kinderen willen graag en als ze dan een compliment krijgen zijn ze heel erg blij. De concentratie was vandaag een stuk beter vond ik. En we zijn tot 11.30 bezig geweest met les geven. We hebben de cijfers ook nog geoefend. Een jongen die ik in mijn rij had was linkshandig en de 5 kon hij maar niet schrijven. Hij deed het in spiegelbeeld. Samen met hem met zijn hand het een paar keer geoefend maar het ging niet echt. Een meisje dat een stukje verder op zat die schreef het abc ook i spiegelbeeld en het was opvallend dat zij ook linkshandig was. Hierna zijn we even gaan spelen, het handje klap sta ik nu om bekend en ze komen daarvoor bij mij. Jacob had op een gegeven moment de grote jongens om zijn nek hangen. Later moesten alle kinderen in een grote kring gaan zitten. Vandaag kregen ze allemaal een banaan, ca 65 kinderen. De oudere meisjes aten hem niet op, hoe dat komt mag Joost weten maar misschien wilden ze het meenemen voor een jonger broertje of zusje. De jongens hebben een tijdje met ze staan praten en toen aten ze hem toch nog op. Nog even de goodbye song en toen zat het er weer op. Terug op het kamp lekker gegeten en na het eten was het tijd om ons in traditionele kleding te gaan hijsen. Ik ben met een aantal vrouwen een kamer ingegaan en daar werden we geholpen door een van de vrouwen om het aan te trekken. Ik zou het wel kunnen kopen maar dan zou ik iedere morgen naar een vrouw te gaan om mij aan te kleden. Jacob werd ook in de kleding gestoken een dotie en hij zag er als een dotje uit. Natuurlijk zijn er veel foto’s gemaakt er kwamen ook nog een zwaard en een stok aan te pas. Het hoofddeksel dat hij op had bestond ook uit een stuk stof van ca 4 meter, wel heel kleurrijk. Ik moet zeggen dat de sari erg prettig zat. We konden ons weer gaan omkleden en mochten even rustig aan doen en daarna zijn we met de meesten naar Banjari gegaan, de plaats waar ze de afgelopen 7 jaar alles hebben opgebouwd. Het lijkt een soort slum met allemaal tenten. AVI heeft een school gebouwtje kunnen laten bouwen dat gesponsord is natuurlijk door een Amerikaan met een naam bordje erop. We kregen een rondleiding door de verschillende groepen en horde kinderen liepen met ons mee. De kinderen zien er hier een stuk slechter uit en hebben veel meer brandwonden en ontstekingen bijvoorbeeld onder de voeten. Een klein kindje werd steeds aan ons getoond die duidelijk een ontsteking onder haar voet had. Het klote is dat je niets kunt doen want zonder toestemming van de ouders mag je niets. Er is een overheidsziekenhuis en daar kunnen ze gratis naar toe maar helaas dat doen ze niet. We weten dat de gezondheid van hun kinderen niet voorop staat bij de lagere kaste. In ons land als je je kinderen verwaarloosd dan heb je kans dat de kinderen uit huis geplaatst worden maar ja hier werkt dat niet zo je hebt kinderen en jij bent verantwoordelijk daarvoor. DE ouders gebruiken alcohol en wat boeit hun dat! Hier zijn ook kinderen die geestelijk gehandicapt zijn en daar hadden we dus kunnen werken maar helaas het is niet meer veilig genoeg, we hebben huizen gezien die door de politie zijn verwoest. We hadden allebei het idee dat we hier graag hadden willen werken maar helaas het is niet anders. De omstandigheden schrikken ons niet af want we zijn wel wat gewend. Op het einde moesten de kinderen bij het schooltje in de rij gaan zitten en kregen allemaal een snoepje. We vonden het leuk om te zien maar voor de kinderen was het natuurlijk weer moeilijk want die vroegen aan de jongens wanneer ze weer terug kwamen en dat gebeurd niet meer. Het is niet veilig genoeg om daar te werken omdat de politie altijd langs kan komen om huizen te verwoesten, ze hebben de plek gewoon nodig. Terug was er weer heerlijke thee met een koekje en het diner. Morgen is 1 van de vrijwilligers jarig en daar moesten we nog iets over afspreken. We gaan o 8 uur naar zijn kamer om voor hem te zingen. We moesten ook kenbaar maken wat we het weekend gingen doen. Uiteindelijk hoorden wij om 21 uur wat Jaipur voor de groep inhoud. We kregen de tip dat wij maar alleen moeten gaan omdat we niet met de groep meegaan. Dat hoor je dan en dan moeten wij nog achter een hotel aan en het internet werkt niet goed vanavond. Ja hoor echt India en we willen niet met het openbaar vervoer gewoon met een taxi. Dat moeten we morgen dan maar aan Madan vragen en hoe duur dat kost. Hopelijk kunnen we vanavond nog op internet om even iets te regelen want op de bonnefooi er naar toe gaan is niets dat vraagt om problemen.
We hebben vanavond nog wat dingen voor morgen voorbereid want dat is de enige dag dat we papier mogen gebruiken met de kinderen, dus de kleurpotloden geslepen en wat formulieren gekopieerd waarop ze kunnen schrijven en kleuren. We zien wel hoe dat gaat.